Ο αργιλές, το τουμπεκί,
η πρέζα, το χασίσι,
με κάναν και βαρέθηκα
την τωρινή μου ζήση.
Ο αργιλές ειν’ βάσανο,
το τουμπεκί μαράζι.
Η πρέζα τρώει λεβεντιές,
το μαύρο σε χτικιάζει.
Όποιος φουμάρει στην αρχή
το ’χει για ασικλήκι,
μα σαν ριζώσει στη καρδιά
γίνεται θεριακλήκι.
Και θεριακλής σαν θα γενεί
αρχίζει να πρεζάρει,
γιατί μ’αυτή του φαίνεται
πως πιο καλά γουστάρει.
