Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
δε θα ‘βρεις πια το μονοπάτι
για τον ουρανό.
Το κλείσαν βάτα κι αγκαθιές
κι από παντού το ζώσαν
και μια σιωπή βαριά
το κατοικεί.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
δε θα βρεις μήτε παπαρούνες
και στάχυα χλωρά.
Τα φτιάξαμε όλα στέφανα
για τους χαμένους φίλους
για τα θαμμένα
όνειρα.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
θα έχεις ότι απομένει
απ’ τον ουρανό.
Μην κλάψεις για τα όνειρα
πάλι θε να φυτρώσουν
σε δυο σε πέντε
σε δέκα χρόνια.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
έμαθα να περιμένω
και δυο και πέντε
και δέκα χρόνια.
Μην κλάψεις για τα όνειρα
πάλι θε να φυτρώσουν
σε δυο σε πέντε
σε δέκα χρόνια.
