Να `χα νερό απ’ τον πλάτανο
κρασί απ’ την κολώνα
να `χα και την αγάπη μου
να τη φιλώ στο στόμα
Το πλατανιώτικο νερό
ειν’ του χωριού καμάρι
κι όποιος περάσει και το πιει
ξαναγεννιέται πάλι
Σαμιώτικο γλυκό κρασί
θα πιω για να μεθύσω
στην ξενιτιά που βρίσκομαι
να μη σε λησμονήσω
Το πλατανιώτικο νερό
το λεν πως έχει αβδέλες
μα κείνο το κακόμοιρο
έχει όμορφες κοπέλες
