Ζω σε μια πόλη που είμαστε όλοι μικροί
άγριοι διαβόλοι πελάτες έμποροι νεκροί
Μέσα στο σπίτι στο φως του φεγγίτη πρωί
σαν το σπουργίτι τσιμπάω απ’ τη λύπη ζωή
Ανεβαίνω στο βουνό
κι από κει πάνω σε κοιτώ
γυμνέ, ουρανέ
είχα κάτι να σου πω
Το μυστικό μου στάζει αίμα
είχα κάτι να σου πω
μα προτιμώ να το κρατώ κρυφό
Έχω ένα σώμα που πάει για το χώμα ντουγρού
Μα ανθίζει ακόμα σαν τα άγρια λουλούδια του αγρού
Βάζω στο βάζο τις πιο μυστικές μου στιγμές
την πίκρα σφάζω και πάω μες τη νύχτα εκδρομές
Ανεβαίνω στο βουνό
κι από κει πάνω σε κοιτώ
γυμνέ, ουρανέ
έχω κάτι να σου πω
Το μυστικό μου στάζει αίμα
αχ έρωτα αθάνατε
μα αν σου το πω, φρικτό
θα γίνει ψέμα… ψέμα
