Το στάρι που θα μαζευτεί
δεν είναι αυτού του κόσμου,
σαν τη μπρατσέρα που `ρχεται
έλα σε μένα φως μου.
Χρόνου τα επιφάνεια
πικρά παρακαλώ σε,
έλα σαν φως πλεούμενο
και τη ζωή μου σώσε.
Έρωτας, δάκρυ, υπομονή
είναι του κόσμου οι ουρανοί.
Κι όταν θα `ρθει η πασχαλιά
κι άμα θα μπει το θέρος,
θα λάμπουμε σαν αγκαλιά
στο έρμο τούτο μέρος.
