Υπάρχουν κάτι παιδιά της ρωγμής
με πληγές και τραύματα,
πετούν στα σύννεφα, χρώματα ονείρου
με μουσικές.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της ζωής
που ξυπνούν χαράματα
και ερωτεύονται όσα οι άλλοι
δεν είδαν χτες.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της φωτιάς
που τρυπάνε το άπειρο
και τραγουδάνε στους ήλιους
της Άπω Ανατολής.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της σκιάς
με το στίγμα λάφυρο
σαν διαβατάρικα, εξωτικά,
πίσω τους κανείς.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της σιωπής
σφραγισμένα γράμματα,
με φυσαρμόνικες πειρατικές
σ’ άλλες διαδρομές.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της ρωγμής
με πληγές και τραύματα,
πετούν στα σύννεφα, χρώματα ονείρου
με μουσικές.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της ζωής
που ξυπνούν χαράματα
και ερωτεύονται όσα οι άλλοι
δεν είδαν χτες.
