Μου ‘πες να γράψω ένα αιμάτινο τραγούδι
που να μιλάει για την κλεμμένη μας ζωή.
Της γης τη φλέβα ακούω σαν ένα μαθητούδι
και του ανέμου την αδέσποτη πνοή.
Όλα ή τίποτα του δρόμου μας το ρίσκο,
κι όλα στο τίποτα θαρρώ τώρα τα βρίσκω.
Μα στη ζωή κάθε στιγμή τέλος κι αρχή,
κάτι θα βρούμε σαν ταξί μες στη βροχή.
Μου `πες να γράψω ένα αιμάτινο τραγούδι
μα ποιο τραγούδι αναπληρώνει τη ζωή;
Περνώ στ’ αυτί σου ένα κόκκινο λουλούδι
για να σου πει τι λέει του ανέμου η πνοή.
