Άσε με να στο πω με μια κιθάρα
εκείνο το τραγούδι της δραχμής
ανάμεσα σε κρότους και φανάρια
μπορεί να έχεις ξεχάσει ότι ζει
Το πρωτοτραγουδήσαμε στα ψάρια
σε κάποιο εκδρομή φοιτητική
ύστερα αρχίσαν δίκες και παζάρια
μεσάζοντες κριτές κι εγωισμοί
Μου ‘λεγες η πολλή αγάπη βλάπτει
αλλά χωρίς αυτή η ζωή μένει λειψή
θυμάμαι ένα μεθυσμένο ναύτη
και μια ανοιξιάτικη ψιλή βροχή
Αν θέλεις κλείσ’ την πόρτα κλείδωσέ την
από μία χαραμάδα θα τρυπώσει
μια μελωδία επίμονη σαν γρύλος
που ακόμα δεν την έχεις ξεχρεώσει
Παλιέ μου φίλε και παλιά μου αγάπη
στο λέω ψιθυριστά μη σ’ ενοχλήσω
κι εσύ τραγούδησέ το στα παιδιά σου
σαν ξόρκι στους καιρούς μου ‘μειναν πίσω
Μου ‘λεγες η πολλή αγάπη βλάπτει
αλλά χωρίς αυτή η ζωή μένει λειψή
θυμάμαι ένα μεθυσμένο ναύτη
και μια ανοιξιάτικη ψιλή βροχή
Άσε με να στο πω με μια κιθάρα
εκείνο το τραγούδι της δραχμής
ξέρεις πολύ σε είχα αγαπήσει
αλλά παρακαλώ μην τους το πεις
Ξέρεις πολύ σε είχα αγαπήσει
αλλά παρακαλώ μην τους το πεις
