Γερασμένοι και ονειροπαρμένοι
σας ξέρω εγώ απ’ όλους πιο πολύ
στων ονείρων σας τρεκλίζετε τη σφαίρα
μα όταν γενεί το θέλημά σας κάποια μέρα
θα `ναι για σας αληθινή καταστροφή.
Γιατί αν ο πλούτος ξανάβρισκε το φως του
και μοιραζόταν εξ ίσου όπως μου λες,
τότε ποιος θα νοιαζόταν για το έργο,
τις εφευρέσεις, τις τέχνες, τις δουλειές.
Ποιος θα έχτιζε σπίτια και παλάτια,
ποιος από `δω θα γυρνούσε τους τροχούς,
ποιος θα έραβε ρούχα ή παπουτσάκια
και ποιος θα κράταγε τους χώρους καθαρούς.
Τίνος άροτρο θα έσχιζε τα εδάφη
για να θερίσει τους καρπούς αυτής της γης,
αχ γέροι μου άεργοι αθώοι κι αφελείς.
