Τώρα μεστώνει το κορμί
το αίμα βράζει
νιώθω στις φλέβες μια φωτιά
κι ένα χαλάζι
Είναι το πάθος της ζωής
που με βαραίνει
κι είναι το βλέμμα του Χριστού
που με γλυκαίνει
Όποιο φαρμάκι και να πιω
για τ’ όνειρό μου θα πολεμάω
και σαν τ’ αηδόνι την αυγή
για την ζωή θα τραγουδάω
Όπου με πάει ο ποταμός
ρίζες θα ρίξω
μ’ ένα κλωνάρι Πασχαλιάς
δρόμους θ’ ανοίξω
Τώρα μεστώνει το κορμί
όπως το στάρι
βοήθα κυρά μου Παναγιά
κι είμαι βλαστάρι