Είπα να γράψω το τραγούδι του αιώνα
να βάλω απ’ όλα και αγάπη και ψυχή
και επιμένω σ’ έναν άνισο αγώνα
γιατί όλοι δίνουν στα σκουπίδια προσοχή.
Θα ‘ναι ο ύμνος στις αξίες μες στο χρόνο
που τώρα χάνονται σε δύσκολους καιρούς
αφού τις άλλαξαν και φέρνουνε τον πόνο
κάποια λαμόγια που `χουν σκύψει σε ισχυρούς.
Για το φιλότιμο, το δίκιο, την αλήθεια
τη λεβεντιά, την αρετή, την ανθρωπιά
θα τραγουδώ μέχρι να φτάσει μια βοήθεια
ή θα πεθάνω με το βλέμμα μου ψηλά.
Κι όταν θ’ ακούσω το τραγούδι του αιώνα
να τραγουδιέται απ’ την επόμενη γενιά
με φιλαράκια στη σκιά του Παρθενώνα
θα πίνω πάλι ευτυχής σε μια γωνιά.
