Θα ‘ρθούνε ζόρικοι καιροί
θα γίνει μάχη
κι εσύ που ξέρεις να κεντάς
φτερά στη ράχη
κράτα το γέλιο φυλαχτό
στο πρόσωπό σου
γέλια να πίνω να μεθώ
σε κάθε μου πνοή
Έλα λίγο πάρε με
στη φωτιά σου βάλε με
Κάψε τα χρόνια που μάταια χαράμισα
πριν έρθει η στιγμή που σ’ αγάπησα
Έλα λίγο πάρε με…
Εσύ με γνώρισες ξανά
στον εαυτό μου
γι’ αυτό στον χάρισα
με κάθετί δικό μου
Κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ»
θα σου χρωστάω
Που ‘γινες όνειρο να ζω
σε κάθε μας φιλί
Έλα λίγο πάρε με
στη φωτιά σου βάλε με
Κάψε τα χρόνια που μάταια χαράμισα
πριν έρθει η στιγμή που σ’ αγάπησα
Έλα λίγο πάρε με…
