Είν’ η ώρα που περνά
το τραίνο των 9:10
σ’ ένα βαγόνι μια γυναίκα
προς το παράθυρο γυρνάει.
Θαμπό το τζάμι απ’ τα χνώτα
και βιαστικά το καθαρίζει
καθώς η μηχανή σφυρίζει
και χαμηλώνουμε τα φώτα.
Και βλέπει μέσα στο σκοτάδι
ένα σπιτάκι φωτισμένο
και της μορφής της το μαγνάδι.
Το σπίτι τρέχει ή το τραίνο
ή μήπως έτρεχε το βράδυ
προς το δικό της πεπρωμένο.
