Φεύγω, δε φεύγω, χρόνια στο σταθμό…
Όλα τα θέλω, μα δε στα ζητώ…
Τι ώρα πάει; Πότε θα σε δω;
Ποιος γελάει; Τι ώρα πάει;
Έζησα μόνος, μόνος στη σκιά…
Είδα τον κόσμο μπρος μου να περνά…
Τι ώρα πάει; Γυρνάει ξαφνικά,
και μου γελάει… Τι ώρα πάει;
Δεν έχω χρόνο πια να περιμένω, αύριο είν’ αργά…
Δε θέλω μόνος μου να δω το τρένο, πάλι να περνά…
Παίρνω φόρα ν’ ανεβώ…
Γιατί ήρθε η ώρα να σε δω…
Παίρνω φόρα ν’ ανεβώ…
Γιατί ήρθε η ώρα να σε δω…
Ήμουνα γέρος, εκατό χρονών…
Ξόφλησα χρέος, μείναν δεκαοχτώ…
Τι ώρα πάει; Βγαίνει το μωρό…
Ποιος πετάει; Τι ώρα πάει;
Δεν έχω χρόνο πια να περιμένω, αύριο είν’ αργά…
Δε θέλω μόνος μου να δω το τρένο, πάλι να περνά…
Παίρνω φόρα ν’ ανεβώ (ν’ ανεβώ)…
Γιατί ήρθε η ώρα να σε δω…
Παίρνω φόρα ν’ ανεβώ…
Γιατί ήρθε η ώρα να σε δω…
Παίρνω φόρα ν’ ανεβώ…
Γιατί ήρθε η ώρα να σε δω…
Παίρνω φόρα ν’ ανεβώ…
Γιατί ήρθε η ώρα να σε δω.
