Όταν του φθινοπώρου το κρύο αγέρι
μαραίνει τα λουλούδια και τα παγώνει
θυμάμαι σε που λείπεις σε ξένα μέρη
και η μελαγχολία με περιζώνει.
Και μέσα στου χειμώνα τα τόσα κρύα
νιώθω τη μοναξιά μου να μεγαλώνει
δίχως τη συντροφιά σου γλυκιά μου αγάπη
η πίκρα με τυλίγει και με σκοτώνει.
Όταν γυρίσεις στην αγκαλιά μου
θα σε γεμίσω από φιλιά
δε θα σ’ αφήσω από κοντά μου
να ξαναφύγεις σαν τα πουλιά.
Όταν τα χελιδόνια ξαναγυρίζουν
και τα λουλούδια αρχίζουν να ξανανθίζουν
τότε ξαναγεννιέμαι και περιμένω
να `ρθης σε μένα όνειρο αγαπημένο
Γύρνα και στ’ ακρογιάλι χίλια λουλούδια
θα ρίξω αγαπημένη, όταν σε φέρει
γύρνα προτού περάσει το καλοκαίρι
και μαραθούν στα χείλη μου τα τραγούδια
Όταν γυρίσεις στην αγκαλιά μου
θα σε γεμίσω από φιλιά
δε θα σ’ αφήσω από κοντά μου
να ξαναφύγεις σαν τα πουλιά.
