Αγαπώ το χιόνι που `ναι άσπρο κι αγνό
και σκεπάζει με χάρη το ψηλό το βουνό
κι όταν δω στα δέντρα χιονισμένα κλαδιά,
λησμονώ τους ανθρώπους που `χουν μαύρη καρδιά.
Ένας διαβάτης είμαι κι εγώ
κι όλο βαδίζω με βήμα αργό.
Ο χρόνος φεύγει και δε γυρίζει
κι όταν πεθάνω, θέλω να χιονίζει,
θέλω να χιονίζει.
Κι εσείς, βουνά περήφανα, που είστε χιονισμένα,
στις χιονισμένες σας κορφές, να πάρετε κι εμένα.
Ένας διαβάτης είμαι κι εγώ
κι όλο βαδίζω με βήμα αργό.
Ο χρόνος φεύγει και δε γυρίζει
κι όταν πεθάνω, θέλω να χιονίζει,
θέλω να χιονίζει.
