Τον έχασα σαν κάθε ωραίο,
πες μου καθρέφτη μου αν φταίω,
ποτέ δε θα γυρίσει πίσω,
τι λες καθρέφτη μου, να ζήσω;
Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.
Έξω η ζωή με θέλει, να τηνε
κι είν’ όμορφη πανάθεμα τηνε.
Τον έχασα κι όλα τα χάνω,
τι λες μπαλκόνι μου να κάνω;
τόσον καημό θα τον μπορέσω;
τι λες μπαλκόνι μου, να πέσω;
Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.
Έξω η ζωή με θέλει, να τηνε
κι είν όμορφη πανάθεμα τηνε.
