Κάτι μου παίζεις με κλαρίνο και βιολί
με τα πανό και τις αφίσες με μαγεύεις
σε μια ατμόσφαιρα ύποπτη και θολή
μ’ αμερικάνικα ραντάρ με ανιχνεύεις.
Και φεύγουν σαν καπνός,
όσα για μένα είχαν γίνει κοντά σου
ζωή και σκοπός,
σαν καπνός, σαν καπνός.
Τα πόστα πιάνεις με πολιτικά εφέ,
τις αντιρρήσεις μου με ροκ τις αφοπλίζεις
και σ’ ένα χείμαρρο ρεμπέτικων σουξέ
με τσιφτετέλι τον καιρό μου ηλεκτρίζεις.
