Νύχτα που μυστικά κρατάς, απόψε σε προσμένω,
όμως το φως του φεγγαριού να το κρατάς σβησμένο
απόψε πρέπει να κρυφτώ στη μαύρη σου αγκάλη
δε θέλω ν΄ απολογηθώ στου ήλιου το μαγκάλι
Δεν θέλω ν’ απολογηθώ στου ήλιου το μαγκάλι
Στους νόμους τους ανθρώπινους να σκύψω το κεφάλι
Γιατί έχω πόθο αγιάτρευτο και στην καρδιά μου πάθη
Που με τραβάνε στο χαμό, που μ’ οδηγούν σε λάθη.
Νύχτα τα καμώματά σου
στα γλυκοχαράματά σου
πάθη και καημούς ορίζεις
κι όλο πίσω με γυρίζεις.
Απόψε αλλάζω αγκαλιά, τον τρόπο που φιλάω,
και μόνο τρεις το ξέρουμε, γι αυτό παρακαλάω
ο ουρανός στα βιαστικά, τον ήλιο του να δύσει
και μόλις απλωθείς καλά, η αγάπη μου ν’ ανθίσει.
Νύχτα τα καμώματά σου
στα γλυκοχαράματά σου
πάθη και καημούς ορίζεις
κι όλο πίσω με γυρίζεις.
