Μια ζωή στραπάτσα απάνω στα βαπόρια,
ημέρα με μπουνάτσα δεν νιώσαμε κι εμείς,
τα όνειρά μας άδεια κι ο ύπνος στεναχώρια,
μοιάζουμε με καράβια μιας άγονης γραμμής.
Του γυρισμού μαράζι
μπροστά στο ξεροβόρι
σαν άλμπουρο κουρνιάζει
στου καραβιού την πλώρη.
Μια ζωή ναυάγια, γλυφό νερό κι αλμύρα,
την Παναγιά την άγια στα χείλη προσευχή,
σε κάθε μας λιμάνι η ίδια πάντα μοίρα
κι η αμαρτία φτάνει σαν πίσσα στην ψυχή.
Του γυρισμού μαράζι
μπροστά στο ξεροβόρι
σαν άλμπουρο κουρνιάζει
στου καραβιού την πλώρη.
