Η ξενιτιά δεν είναι για τον ξένο
για το φτωχό, για τον κατατρεγμένο
μα μόνο για τη μάνα που τονε καρτερεί
και λιώνει η ψυχή της σα χάσικο κερί.
Εσύ ξενιτεμένος στη μαύρη ξενιτιά
εσύ ορφανεμένος μα εγώ μες στη φωτιά…
Η ξενιτιά δεν είναι ένα ταξίδι,
πικρό ψωμί και χιόνι για στρωσίδι
το γραμμα που διαβάζω ατέλειωτες βραδιές
και το φυλάω στον κόρφο σα να ‘χω δυο καρδιές.
Εσύ ξενιτεμένος στη μαύρη ξενιτιά
εσύ ορφανεμένος μα εγώ μες στη φωτιά…
