Μου ’πε ένας παλιός ντερβίσης
“Τις φωτιές σου για να σβήσεις
πιες απ’ το γλυκό πιοτό,
απ’ αυτό που πίνω εγώ.”
Του ντερβίση το πιοτό
που να το βρω, που να το βρω;
Τι είν’ αυτό, τι να ’ναι αυτό,
του ντερβίση το πιοτό;
Μου ’πε “Σαν το πιεις θα γιάνεις
και θ’ αργήσεις να πεθάνεις,
τους καημούς σου θα ξεχνάς
και θα τους περιφρονάς.”
Του ντερβίση το πιοτό
που να το βρω, που να το βρω;
Τι είν’ αυτό, τι να ’ναι αυτό,
του ντερβίση το πιοτό;
