Του ουρανού το δάκρυ

Η νύχτα με φίλησε προτού χαθεί
θησαυροί κάτω απ’ τα χιόνια
το αίμα πάλευε να τιναχτεί
να λυτρωθεί από το σώμα.

Ανάγκη κάποιας θλιβερής αυγής
φωνή παιδιών τη γη σαλεύει
η στείρα λατρεία της σιωπής
ειρωνικά μας σημαδεύει

Πίσω απ’ της σκηνής τα φώτα
εύχομαι να γίνεις όπως πρώτα
μια ψυχή που ψάχνει λίγη αγάπη
μια έρημος που λαχταρά του ουρανού το δάκρυ

Η νύχτα με φίλησε προτού χαθεί
κι η μοναξιά με αρρωσταίνει
τι έχω πάθει να σε κυνηγώ
κι ύστερα πάλι να μου φεύγει