Του παραμυθιού το νήμα
νύχτα τύλιγα
με βαρκούλες και φεγγάρια
που τα ζήλευα
το φιλί σου με πονάει
χάνομαι
σε βαθιά νερά ριγμένος
διπλοπιάνομαι
Μιαν ευχή να κάνεις θέλω
να χαρείς
στάχτη στο βοριά να γίνω
να μ’ ονειρευτείς
Αχ! ο κόσμος όλος, Θεέ μου
βότσαλο αλμυρό
Ευαγγέλιο πιες με, φως μου
κάνε να διαλυθώ
του παραμυθιού το νήμα
στο ξετύλιξα
στα στενά του κάτω κόσμου
κατρακύλαγα
