Του πόθου τ’ αγρίμι δεν τρώει, δεν πίνει
δεν ξαποσταίνει.
Πεινάει για σένα, διψάει για μένα
και περιμένει.
Σε θέλω στο πλευρό μου
ακοίμητο φρουρό μου
με το φιλί με το σπαθί,
το δράκο να σκοτώσεις
και να ‘ρθεις να με σώσεις
απ’ τη ζωή μου την κλειστή.
Τι δε θα ‘δινα
το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
κι ας χανόμουνα
στη λάβα την καυτή και στα παγόβουνα.
Αν μ’ αγαπάς, μη μου το πεις
αφού το ξέρω τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς.
Τι δε θα ’δινα
το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
κι ας πνιγόμουνα
στο κύμα που μαζί σου δροσιζόμουνα.
Αν μ’ αγαπάς να μου το λες
κι εγώ για σένα θα πατήσω
και τις δέκα εντολές.
Στη νύχτα του κόσμου
το χέρι σου δώσ’ μου,
παρηγοριά μου,
το δρόμο να βρούμε, τον τρόπο να ζούμε,
ανηφοριά μου.
