Συννεφιασμένη Κυριακή
ακούω του Τσιτσάνη
και κάτι μέσα στην ψυχή
μ’ αφήνει και με πιάνει.
Ένα ζεϊμπέκικο αργό
από τα περασμένα
στην μοναξιά μου τραγουδώ
ο νους μου φέρνει εσένα.
Συννεφιασμένη Κυριακή
ήσουνα στη ζωή μου,
φάνηκες σαν περαστική
μα έμεινες δική μου.
Συννεφιασμένη Κυριακή
μια πίκρα στη χαρά μου
εσύ ακόμα είσαι εκεί
μες στη διπλοπενιά μου.
Συννεφιασμένη Κυριακή
στην άδεια την πλατεία
εγώ να ψάχνω να σε βρω
έρημα καφενεία.
Συννεφιασμένη Κυριακή
ακούω του Τσιτσάνη
στον πειραιώτικο σταθμό
που είναι στο λιμάνι.
Συννεφιασμένη Κυριακή
ήσουνα στη ζωή μου,
φάνηκες σαν περαστική
μα έμεινες δική μου.
Συννεφιασμένη Κυριακή
μια πίκρα στη χαρά μου
εσύ ακόμα είσαι εκεί
μες στη διπλοπενιά μου.
