Να `χα τον Προκρούστη φίλο
την μιζέρια να του στείλω
στο κρεβάτι να τη στρώσει
τα ποδάρια να της κόψει.
Να `χα φίλο ένα δράκο
που φυλάει τα πιθάρια
με χρυσάφια και πετράδια
και χρυσόμαλλα τομάρια.
Να `χα μπάρμπα ένα ληστή
να με πάει στη σπηλιά
που `χει κρύψει θησαυρούς
να σου κόβουν τη μιλιά.
Κι όμως τον Χριστάρα έχω
φίλο μου πανάθεμά με
με το λόττο ν’ αγναντεύει
τις Τετάρτες τον θυμάμαι.
