Σ’ άλλους δρόμους εγώ, σ’ άλλους δρόμους εσύ
κι όμως έχουμε τόσα κοινά,
φιλαράκια παλιά, του Καλδάρα παιδιά,
ίδιο αίμα και ίδια γενιά.
Μια ζωή εραστές, σαν τρελοί ποιητές,
σιγοκαίμε στην ίδια φωτιά,
φιλαράκια παλιά, δυο μεγάλα παιδιά,
που ακόμα κρατάνε γερά.
Τραγουδούν τα κουρέλια ακόμα,
στην αρένα της νύχτας ζωντανοί,
δυο φωνές, μια ψυχή στων καιρών την οργή
κολλημένοι σ’ ένα όνειρο που αργεί.
Σ’ άλλους δρόμους εγώ, σ’ άλλους δρόμους εσύ
κι όμως έχουμε τόσα κοινά,
Φιλαράκια παλιά της αγρύπνιας πουλιά,
χρεωμένοι την ίδια ζημιά.
Τραγουδούν τα κουρέλια ακόμα,
στην αρένα της νύχτας ζωντανοί,
δυο φωνές, μια ψυχή στων καιρών την οργή
κολλημένοι σ’ ένα όνειρο που αργεί.
Κολλημένοι σ’ ένα όνειρο που αργεί.
