Όλα μου τα πάθη τα ‘φαγε η σκουριά
σαν τα καράβια τα παλιά,
λες κι είμαι βράχος θαλασσινός
σκάει επάνω μου ο καιρός.
Τρέλα μου, πάρε μπροστά να γίνει χαλασμός,
να ξηλωθεί ο ουρανός,
πάρε μπροστά και άσε τα παλιά,
πόσα ν’ αντέξει η καρδιά,
κλειστός ο κόσμος και μικρός,
αχ πάρε μπρος να γίνει χαλασμός.
Όλα μου τα πάθη τα ‘φαγε η σκουριά
κι έχω τα μάτια μου κλειστά,
βραδιάζει πάλι από νωρίς
νικάει ο χρόνος ή εμείς.
Τρέλα μου, πάρε μπροστά να γίνει χαλασμός,
να ξηλωθεί ο ουρανός,
πάρε μπροστά και άσε τα παλιά,
πόσα ν’ αντέξει η καρδιά,
κλειστός ο κόσμος και μικρός,
αχ πάρε μπρος να γίνει χαλασμός.
Όλα μου τα πάθη τα ‘φαγε η σκουριά
σαν τα καράβια τα παλιά,
λες κι είμαι βράχος θαλασσινός
σκάει επάνω μου ο καιρός.
