Το πικρό ψωμί που τρώγαμε στο φως
τ’ αρμυρό νερό απ’ το δάκρυ σου θυμάμαι
άλλη τέχνη δε μας έμαθε ο Θεός
απ’ τα δύσκολα του κόσμου ν’ αγαπάμε
Τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια τριανταφυλλιές
ειν’ του κόσμου τα σινάφια και οι αγκαλιές
τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια λόγια που μου λες
μ’ αγκαλιάζεις με ματώνεις κι ύστερα με κλαις
Μεροκάματο κι ο ύπνος μας μισός
σ’ ένα όνειρο κι οι δυο μας να χωράμε
άλλα λούσα δε μας έδωσε ο Θεός
απ’ τα ρούχα της δουλειάς μας που φοράμε
Τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια τριανταφυλλιές
ειν’ του κόσμου τα σινάφια και οι αγκαλιές
τριανταφυλλιές μ’ αγκάθια λόγια που μου λες
μ’ αγκαλιάζεις με ματώνεις κι ύστερα με κλαις
