Στα Τρίκαλα στο κάστρο στα πεύκα τ’ Άι Λιά
Τρικαλινό μου άστρο σου χάριζα φιλιά,
Τρικαλινό μου άστρο αγάπη μου παλιά.
Και τα βράδια που σπαράζω
στης Αθήνας το βραχνά
στ’ όνειρο μου σ’ αγκαλιάζω
και ο πόνος μου περνά.
Στη Μπάρα, στα Σαράγια και στο παλιό τζαμί
σ’ αγκάλιαζα τα βράδια δεν σ’ άφηνα στιγμή,
γλυκά μου χτυποκάρδια, ωραίοι μου καημοί.
Και τα βράδια που σπαράζω
στης Αθήνας το βραχνά
στ’ όνειρο μου σ’ αγκαλιάζω
και ο πόνος μου περνά.
Κι αν μας χωρίζει η μοίρα, το μαύρο μας γραφτό
τα χάδια που σου πήρα τα έχω φυλαχτό,
Τρικαλινό μου άστρο ακόμα σ’ αγαπώ.
Και τα βράδια που σπαράζω
στης Αθήνας το βραχνά
στ’ όνειρο μου σ’ αγκαλιάζω
και ο πόνος μου περνά.
