Στα παραμύθια που είχες πει για έρωτες που θα κρατούσαν
Ένα μονάχα θα σου πω εγώ ακόμα σ’ αγαπώ
Κι όταν στα μάτια με κοιτούσες
κι μ’ έβλεπα από εσένα
Τώρα κοιτάζω στο κενό
και την μάτια σου αναζητώ
Κι είναι μαρτύριο να σε σκέφτομαι, να μην μπορώ να σε ξεχάσω
Κι ‘ναι ένα βάσανο να εύχομαι
απ’ το μυαλό να σε διαγράψω
Ξέρω πως θα έρθεις μία μέρα μετανιωμένος πέρα ως πέρα
Ίσως να είναι πια αργά
ίσως χορτάσεις μια αγκαλιά
Έχω κρατήσει ανοιχτό ένα παράθυρο για σένα
Ένα δικό μου μυστικό
Που το κρατώ για μας τους δύο
Κι είναι μαρτύριο να σε σκέφτομαι, να μην μπορώ να σε ξεχάσω
Κι ‘ναι ένα βάσανο να εύχομαι
απ’ το μυαλό να σε διαγράψω
