Από την κορφή του Κιλιμάντζαρο σε κράζω
Τσε, ξεχασμένε στα βουνά της Βολιβίας.
Τα χρόνια όλα της φωτιάς ξαναμοιράζω,
γέψου μαζί μας το φιλί της ουτοπίας.
Τα εικοσάχρονα παιδιά που γεννηθήκαν
την ώρα που ‘μπαινε ο Φιντέλ μες στην Αβάνα,
στο Ογκαντέν χιλιάδες τώρα πέφτουν
από τα Κουβανέζικα αεροπλάνα
Όμως μην κάθεσαι νεκρός μέσα στα χιόνια
κι έχεις στα μάτια σου μια μάσκα απορίας,
αν εσύ βιάστηκες ή άργησαν τα χρόνια,
έλα ξανά στο ραντεβού της Ιστορίας.
