Τώρα θα φύγω.
Που θα βρω την υπομονή
μες στη μικρή μου την ψυχή
να τη χωρέσω;
Τώρα σε λίγο
θα γίνουν όλα σιωπή,
τα γόνατά σου δυο γκρεμοί
μπροστά να πέσω.
Ποιος λόγος τώρα πια θα με κρατήσει
σε άλλη αγκαλιά;
Ποια δύναμη μπορεί να σταματήσει
του έρωτα τη μαχαιριά;
Μιαν άνοιξη που θα βρω να χιονίζει;
Εσένα, αχ, εσένα που θα βρω,
εσένα πού θα βρω;
Κοίταξε, βρέχει.
Σ’ άρεσε πάντα η βροχή
κι ήθελες να ’σαι μοναχή
και να σφυρίζεις.
Η ώρα τρέχει,
κι έτσι όπως κάθεσαι σκυφτή
τα λόγια εκείνα της αρχής
πως μου θυμίζεις.
Ποιος λόγος τώρα πια θα με κρατήσει
σε άλλη αγκαλιά;
Ποια δύναμη μπορεί να σταματήσει
του έρωτα τη μαχαιριά;
Μιαν άνοιξη που θα βρω να χιονίζει;
Εσένα, αχ, εσένα που θα βρω,
εσένα που θα βρω;
