Δυο λογάδ’ και δυο καμμένα
και καμμένα τριαντάφυλλα λώλα
Λόλα!
Και περνούν και πίνουν και διαγράφουν
τη γενικό κεντρικό στεγανή αρτηρία του εγκεφάλου μου
και κοσκινίζουν τα λεπτοκαμωμένα μου καπρίτσια.
Μ’ ένα ύφος δήθεν τάχα
δήθεν τάχα ουρανόθεν μάννα.
Μάνα!
Και περνούν…
