Υπόφερα εγώ για σένα τόσο
γιατί σ’ αγαπούσα αληθινά
με σκοπό για να σε στεφανώσω
δική μου να ‘σαι πια παντοτινά.
Κι αφού εφρόντιζα εγώ για σένα
γιατί παραστράτησες τρελή;
Δεν εσκέφτηκες κι εσύ για μένα
με πόνο που σ’ αγάπησα πολύ.
Κι ένα πρωί σε χάνω από κοντά μου
μου ‘ρθε τρέλα μέσα στο μυαλό
έκλεισα τον πόνο στην καρδιά μου
και είπα καλή τύχη, στο καλό.
Θα ‘ρθει κάποιος καιρός να μετανιώσεις
τον Μητσάκη πάλι να ζητάς,
θα ‘μαι ξένος πρέπει να το νιώσεις
για μένα τότε πια να μη ρωτάς.
