Τυραννισμένα νιάτα μου
με πίκρες σας περνάω.
Ήταν της μοίρας μου γραφτό,
μέσα στον παλιόκοσμο αυτό,
να ζω για να πονάω,
Νιάτα μου, νιάτα μου, τυραννισμένα
και βαριά και βαριά βασανισμένα.
Ολημερίς με δέρνουνε οι μαύρες συμφορές μου,
ποιος την περπάτησε τη γη
και έχει τραβήξει κι έχει δει,
πίκρες σαν τις δικές μου.
Νιάτα μου, νιάτα μου, τυραννισμένα
και βαριά και βαριά βασανισμένα.
Κι αν είμαι ακόμα ζωντανός κι αν ανασαίνω ακόμα,
εγώ το ξέρω πώς πονώ
και την ζωή πώς την περνώ,
με την ψυχή στο στόμα.
Νιάτα μου, νιάτα μου, τυραννισμένα
και βαριά και βαριά βασανισμένα.
