Ήσουν αητός κι εγώ ο άνεμος
που δρόσιζε τα απλωμένα σου φτερά
κι όταν ξαπόσταινες στο λιόγερμα
το σύννεφο που σου κρατούσε συντροφιά.
Λιμάνι εγώ κι εσύ το όνειρο
που καθρεφτίζονταν στ’ απάνεμα νερά
Το κύμα εσύ κι εγώ το πέλαγο
που μας ταξίδεψε σε μέρη μακρινά.
…………………..
Του ονείρου έσβησαν τα φώτα ®
δεν είναι τίποτε όπως πρώτα
και το ταξίδι μας, είχες να πεις:
«Στο “κρίμα” τέλειωσε… κάποιας στιγμής».
………………..
Εγώ καημός κι εσύ η θάλασσα
που μου θυμίζει πόσο είσαι μακριά.
Τ’ αστέρι εσύ κι εγώ ο δρόμος σου
που θα σε φέρει πίσω τούτη τη νυχτιά.
……………..
Του ονείρου έσβησαν τα φώτα ®
Δεν είναι τίποτε όπως πρώτα
και το ταξίδι μας, είχες να πεις:
«Στο “κρίμα” τέλειωσε… κάποιας στιγμής».
Notes
Το τραγούδι γράφηκε τον Μάρτιο του 2023 πάνω σε στίχους άμεσα επηρεασμένους από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.
