Καθώς τρυπούσαν τα καρφιά, τα τρυφερά σου χέρια,
Σε εμένα κτυπούσαν στην καρδιά, του Άδη τα μαχαίρια,
Σε κάθε ένα κτύπημα, σπάραζε η ψυχή μου,
Παιδί μου ουράνιο, γλυκύτατο παιδί μου.
Κι όταν τελειώσαν τα καρφιά, στο ύψος σ᾿ ανεβάσαν,
Καρδιά μου, μαύρα σύννεφα τα μάτια μου σκεπάσαν.
Αγάπη μου, καρδούλα μου, μαζί σου να πεθάνω.
Τα σπλάχνα μου σπαράσσονται, να κρέμεσαι σε ξύλο,
Εσύ που πάνω απ᾿ τα βουνά, κρέμασες τον ήλιο,
Τα δάχτυλά μου έσφιξαν, μια χούφτα από το χώμα,
Εκείνο που ματώθηκε το μαύρο εκείνο γιόμα.
Κι όταν τελειώσαν τα καρφιά, στο ύψος σ᾿ ανεβάσαν,
Καρδιά μου, μαύρα σύννεφα τα μάτια μου σκεπάσαν.
Αγάπη μου, καρδούλα μου, μαζί σου να πεθάνω.
