Σε κάτι γκρεμίσματα πέντε-έξι γάτες
Κάτι φαντάσματα πίσω από πλάτες
Κι εγώ περπατάω, κοιτάω, προσπερνάω
Δεν θέλω σπίτι να πάω
Ένα οικόπεδο έχει ξεμείνει
Πράσινο, ελεύθερο, η φύση ξεδίνει
Γύρω του αταίριαστες πολυκατοικίες
Σκουπίδια και όνειρα σ’ άδειες πλατείες
Μια αφίσα παλιάς συναυλίας
Θυμίζει στιγμές, στιγμές εφηβείας
Κι ένα κορίτσι με skateboard στο χέρι
Κλέβει καρδιές χωρίς να το ξέρει
Στιχάκια σε τοίχους, με νόημα ή χωρίς
Δάκρυα στα μάτια, χαράς ή ντροπής
Κορδόνια λυμένα, ακούστηκα μπερδεμένα
Νομίζω πως τα ‘χω χαμένα
Ψάχνω αλήθεια μέσα στο ψέμα
Ψάχνω μια γάτα να ζήσει μ’ εμένα
Θέλω τα νύχια της να με πονάνε
Να μου θυμίζουν αυτούς που αγαπάνε
Πέφτω σε αδιέξοδο, πίσω γυρίζω
Χάνω την έξοδο, μόνη μου βρίζω
Δεν κάνω όνειρα με συνεπιβάτες
Στα δύσκολα μόνοι είναι όλοι οι επιβάτες
Βουλιάζουν αμάξια, με παίρνει το κύμα
Δεν ξέρω αν αντέχω, να ζω τόσο χύμα
Κοιτάζουν περίεργα οι περαστικοί
Τα κόκκινα μάτια ρωτάνε «από τι;»
Πιστεύω σ’ εκείνον κλεφτά που κοιτάει
Που χαμογελάει μα δεν μου μιλάει
Πιστεύω κι ελπίζω σε επόμενη μέρα
Πως ίσως μιλήσει, τότε θα έχουμε κερδίσει
Μια μητέρα φωνάζει στην κόρη
Ένα κορίτσι φιλάει ένα αγόρι
Ένα αγόρι φιλάει ένα αγόρι
Πόσο γουστάρω την βόλτα στην πόλη
Ψάχνω αλήθεια μέσα στο ψέμα
Ψάχνω μια γάτα να ζήσει μ’ εμένα
Θέλω τα νύχια της να με πονάνε
Να μου θυμίζουν αυτούς που αγαπάνε
Ψάχνω αλήθεια μέσα στο ψέμα
Ψάχνω μια γάτα να μοιάζει σ’ εμένα
