Όταν ήμουνα μικρός
στα όνειρά μου πάντα ερχότανε
ένας άσπρος αετός
με κοιτούσε και θυμότανε.
Όταν ήμουνα μικρός
μες στα κύματα δε μ’ ένοιαζε
αν ο κόσμος είναι απλός
ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε.
Διαμαντένιος ο ουρανός,
τ’ άστρα στα μάτια της γυαλίζανε.
Διαμαντένιος ουρανός,
κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε.
Αν κατάλαβα ακριβώς
μου `πε πως δε θα ξαναρχότανε.
Ο πρώτος κεραυνός
από μακριά ακουγότανε.
Έγινα βροχοποιός
γιατί τα δάκρυα στερέψανε.
Πάλι αστράφτει, κοίτα φως.
Νιώθω σαν να με μαγέψανε.
Έρχεται ο βροχοποιός
πες του πως τίποτα δε χάθηκε.
Μη λυπάσαι, κλαίει αυτός
από έρωτα τρελάθηκε.
Έρχεται ο βροχοποιός
γιατί τα δάκρυα στερέψανε.
Πάλι αστράφτει, κοίτα φως.
Νιώθω σαν να με μαγέψανε.
Όταν ήμουνα μικρός
όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα
στη βεράντα εκεί στο φως
με κοιτούσες που κοιμόμουνα.
