Ήπια ποτάμια τον καημό
ώσπου να σ’ αποκτήσω
μα αφού δεν μπόρεσα να σε κρατήσω
ώρα καλή σου κι ας πονώ.
Αφού τα λόγια μου
οι άνεμοι τα παίρνουν
δε θέλω πια να σ’ αγαπώ.
Για αγάπες μόνο μιας βραδιάς
που το πρωί πεθαίνουν
εγώ συνήθισα να ζω.
Σε πήρα χώμα από τη γη
και σ’ έκανα χρυσάφι
όμως οι κόποι μου πήγανε στράφι
δεν ήσουν άνθρωπος εσύ.
Αφού τα λόγια μου
οι άνεμοι τα παίρνουν
δε θέλω πια να σ’ αγαπώ.
Για αγάπες μόνο μιας βραδιάς
που το πρωί πεθαίνουν
εγώ συνήθισα να ζω.
