Ως πότε πια τέτοια ζωή να ζούμε χωρισμένοι
και στη δική μας συμφορά ωωωω να χαίρονται οι ξένοι
να χαίρονται και να γελούν ωωωω φίλοι γνωστοί και ξένοι
Μπορούμε να ξεχάσουμε τα τόσα όνειρά μας
που κάνανε σ’ ένα σκοπό οι χτύποι της καρδιάς μας
Κι αυτοί που μας χωρίζανε απ’ τον καημό ας λιώσουν
ζωή χρυσή για μας θα ‘ρθει ωωωω κι αυτοί θα μετανιώσουν
