Χωρίς εσένα τώρα
πηγαίνει κάθε ώρα χαμένη
και μες στη μοναξιά μου
σε ψάχνει η ματιά μου σβησμένη.
Και το φιλί σου ακόμα
με το δικό σου στόμα με δένει,
σε χέρια είσαι ξένα
κι είμαι χωρίς εσένα χαμένη, χαμένη.
Μου λεν’ πως μ’ αγαπούνε
και με παρηγορούνε με ζήλο,
μα φεύγω από όλους
που παίζουνε τους ρόλους των φίλων.
Για πάντα είμαι δικιά σου
κι είμαι από τη φωτιά σου καμένη,
δεν πίστεψες σε μένα
κι είμαι χωρίς εσένα χαμένη, χαμένη.
Το ξέρω πως μακριά σου
στη σκέψη τη δικιά σου θα σβήνω,
σε μια ζωή μαρτύριο
που σκέτο δηλητήριο θα πίνω.
