Τώρα που γυρίζω ερευνητικά
της ζωής μου τις σελίδες
μες σε γεγονότα διαδοχικά
στήθηκαν αόρατες παγίδες
Όλα μου τα σχέδια κι οι προοπτικές
Όνειρα που μοιάζουν μαγεμένα
σα ληστές ριχτήκανε μες σε φυλακές
που `χουν δεσμοφύλακα εσένα
Είναι τα δυο μάτια σου βομβαρδιστικά
που `χουν το κορμί μου αφανίσει
κι όπως με κοιτάζεις αινιγματικά
νιώθω πως δεν έχω άλλη λύση
Μέσα στης ζωής μου το μοντάζ
παίζεις ρόλο σκηνοθέτη
δώσ’ μου πίσω το χαμένο αβαντάζ
βοήθα ένα κακόμοιρο συνθέτη
Τώρα στο τηλέφωνο έξι το πρωί
μου μιλάς συνέχεια για το γιο μας
αχ και να σταμάταγε του χρόνου η ροή
να ξαναβρισκόμασταν οι δυο μας
