Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
εκείνη την παλιά φωτογραφία
απ’ όνειρα παλιά ν’ αδειάσει ο τοίχος
είναι παλιός, είναι χαμένος ήχος.
Και θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία
μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
μην επιμένεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μας βασανίζει του καιρού μας η ανία
κλείσαν τα σύνορα του κόσμου μας Μαρία,
και τα συνθήματα γινήκαν μόνο λέξεις
εδώ που φτάσαμε δεν έχεις να διαλέξεις.
Είμαστ’ απ’ έξω απ’ αυτήν την ιστορία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
να με θυμάσαι στον ΕΛΑΣ επιλοχία
τα χρόνια δεν τα παίρνεις πίσω
ήρθ’ ο καιρός, ήρθ’ ο καιρός πια να τη σκίσω.
Εκείνη την παλιά φωτογραφία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
