Όταν είσαι μακριά μου κλαίω σαν παιδί,
στο μυαλό μου μαύρες σκέψεις
πάνε κι έρχονται σαν τραίνα,
νιώθω πως τα όνειρά μου έχουν πια χαθεί,
χάνομαι, χάνομαι.
Μου λείπει η αγκαλιά σου και ο κόσμος σκοτεινιάζει,
πεθαίνω στην ιδέα πως για μένα δε σε νοιάζει,
αν έχεις μέσα σου καρδιά κοντά μου γύρισε ξανά,
αυτό το πείσμα σου δε βγάζει πουθενά.
Όταν είσαι μακριά μου κλαίω σαν παιδί,
το παράλογο αγγίζω κι ούτε ξέρω πια τι κάνω,
νιώθω να `χω απομείνει μόνος μου στη γη,
χάνομαι, χάνομαι.
Μου λείπει η αγκαλιά σου και ο κόσμος σκοτεινιάζει,
πεθαίνω στην ιδέα πως για μένα δε σε νοιάζει,
αν έχεις μέσα σου καρδιά κοντά μου γύρισε ξανά,
αυτό το πείσμα σου δε βγάζει πουθενά.
Αυτό το πείσμα σου δε βγάζει πουθενά.
