Χάραμα θέλω να ‘ναι, κι εγώ να ξαγρυπνώ,
σαν όλους που πονάνε, με σπίρτο και καπνό,
η πόρτα να χτυπήσει, στο βάθρο της εσύ,
παλιό τρελό μεθύσι, αγάπη μου χρυσή.
Χάραμα, γλυκοχάραμα, σαν στόμα φιλημένο,
και με πενιές του μπαγλαμά, σημαιοστολισμένο.
Χάραμα είχες φύγει και χάραμα θα ‘ρθεις
με την καρδιά ν’ ανοίγει, να μπεις να ζεσταθείς
τα όσα μου `χες κάνει θα σβήσουνε με μιας
γύρνα κι έχω πεθάνει, πουλί της ερημιάς.
Χάραμα, γλυκοχάραμα, σαν στόμα φιλημένο,
και με πενιές του μπαγλαμά, σημαιοστολισμένο.
