Πως μπορείς,
και γίνεσαι δάκρυ στα μάτια μου πάλι,
πως μπορείς,
και γίνεσαι πόνος τα βράδια μου, πες μου,
πως μπορείς,
μη μου λες πως ήρθε το τέλος, τα όνειρα μένουν,
έχουμε τόσα πολλά, πολλά που μας δένουν.
Τίποτα δεν έχει ακόμα τελειώσει,
τη χαριστική βολή μη μου δώσεις,
δεύτερη φορά δε θ’ αφήσω να με πληγώσεις.
Πως μπορείς,
και χάνεσαι όταν σε νοιάζομαι, πες μου,
πως μπορείς,
να φεύγεις κι εγώ σε χρειάζομαι, πες μου,
πως μπορείς,
μη μου λες πως ήρθε το τέλος, τα όνειρα μένουν,
έχουμε τόσα πολλά, πολλά που μας δένουν.
Τίποτα δεν έχει ακόμα τελειώσει,
τη χαριστική βολή μη μου δώσεις,
δεύτερη φορά δε θ’ αφήσω να με πληγώσεις.
