Δε φέρνει ο χρόνος γηρατειά
παρά τα φέρνει η λήθη
γιατί νεκρός είσαι και αν ζεις
δίχως φωτιά στα στήθη
κανείς δε θα σε θυμηθεί
για τις κρυφές σου σκέψεις
με θάρρος λύσ’ τη γλώσσα σου
να φύγουνε οι λέξεις
πάρ’ τα όνειρα σου αγκαλιά
έλα νανούρισέ τα
να ανθίσουνε σαν ευωδιά
στα μάτια κοίταξέ τα
φτερούγισε απ’ τις σπηλιές
γλυκό μου χελιδόνι
με τον αέρα που φυσά
να ανοίξουνε οι δρόμοι
σήκωσ’ το χέρι σου ξανά
μικρό πουλί του δρόμου
και έλα και άσ’ το απαλά
επάνω στο δικό μου
για να κινήσουμε μαζί
στου κόσμου τα αλώνια
όλοι το ίδιο είμαστε
τίγρεις με παντελόνια
